Ułatwienia dostępu
Muzeum Harcerstwa zaprasza do zakupu kalendarza na 2017 r. poświęconego sylwetce hm. Stefana Mirowskiego Przewodniczącego ZHP w latach 1990 -1996. Koszt kalendarza 21 zł brutto. Możliwe negocjowanie terminu zapłaty. Do każdych 10 egz. zakupionych 1 egz. gratis. Środki uzyskane ze sprzedaży kalendarza są przeznaczone na renowację najstarszych harcerskich sztandarów.
Kalendarz
O HM. STEFANIE MIROWSKIM ZDAŃ KILKA
Harcerstwo zaczęło się dla niego przed wojną w słynnej 21 Warszawskiej Drużynie Harcerzy im. gen. Ignacego Prądzyńskiego. Był uczestnikiem Jamboree w Gödöllő na Węgrzech w 1933 r. i Jubileuszowego Zlotu w Spale w roku 1935. Był jednym z najważniejszych przywódców harcerstwa w okresie Szarych Szeregów, m.in. organizował i był pierwszym komendantem najmłodszego pionu Szarych Szeregów - drużyn Zawiszy. To na jego ręce Przyrzeczenie Szarych Szeregów składali bohaterowie opowieści hm. Aleksandra Kamińskiego "Kamienie na szaniec": Jan Bytnar "Rudy", Maciej Aleksy Dawidowski "Alek", Tadeusz Zawadzki "Zośka" .
Po wojnie pełnił służbę instruktorską do 1949 r. a po reaktywowaniu ZHP (był jedną z kluczowych postaci Zjazdu Łódzkiego w 1956 r.) jako bliski współpracownik Aleksandra Kamińskiego pełnił funkcję sekretarza komisji weryfikacyjnej instruktorów.
Od 1959 r. nie był formalnie w ZHP, ale współpracował z "Ruchem Kamykowym", Komisją Historyczną Szarych Szeregów, Społecznym Komitetem Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu "Zośka". Miał zawsze opinię człowieka uczciwego, skromnego, ideowego, ale bardzo konsekwentnego i odważnego.
Druh Stefan Mirowski powrócił do Związku Harcerstwa Polskiego w 1990 r. po latach nieobecności w czynnej pracy instruktorskiej. Zgodził się zostać przewodniczącym ZHP w przełomowych i dramatycznych dla harcerstwa chwilach, nadając wielki autorytet funkcji, której zakresu nikt z nas sobie wówczas w pełni nie wyobrażał. I przez prawie sześć lat potrafił to trudne zadanie wypełnić swoją osobowością.Druh Przewodniczący odszedł na Wieczna Wartę 13 lipca 1996 r. w Oslo, nazajutrz po dniu, kiedy wypełniło się jego wielkie marzenie - powrót Związku Harcerstwa Polskiego do światowego ruchu skautowego. "Styl życia", S. Mirowski, wyd. III. Warszawa 2016.
Dzięki pozyskaniu funduszy pozostających w dyspozycji Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych, w ramach realizacji zadania publicznego "Wspieranie działań archiwalnych 2016", zespół wolontariuszy i współpracowników Muzeum Harcerstwa przygotował "Przewodnik po zespole akt 1911 - 1939 oraz Zespole wspomnień i historii lokalnych".
Pracę trwającą kilka miesięcy rozpoczęto od zewidencjonowania i opracowania wytypowanych zbiorów, a następnie utworzono dla nich inwentarze elektroniczne w systemie muzealnym MONA. To na ich podstawie przygotowano "Przewodnik" zawierający m.in. charakterystykę obu zbiorów oraz spis poszczególnych, wyodrębnionych tematycznie zagadnień. W opisie jednostek uwzględniono ich: sygnaturę, tytuł oraz datację. Inwentarz w wersji elektronicznej [format PDF] dostępny jest na stronie internetowej Muzeum w zakładce "Zbiory -> Archiwalia", a w nim dla każdej z jednostek podano: sygnaturę, tytuł, autorów, miejsce i czas powstania, okres , którego dotyczą materiały znajdujące się w jednostce, rodzaj dokumentów i opis ich treści.
Równolegle z opracowywaniem i inwentaryzacją zbiorów archiwalnych została przeprowadzona ekspertyza konserwatorska. Przygotowany na jej podstawie raport to krok w kierunku podjęcia działań do zabezpieczenia harcerskich archiwaliów przed nieodwracalnym zniszczeniem oraz utratą. W większości archiwalia będące w posiadaniu Muzeum Harcerstwa trafiają do zbiorów nieumiejętnie "ratowane" (np. taśmą klejącą), ponaddzierane, pobrudzone czy przesuszone. Objęte projektem jednostki archiwalne zostały teraz odpowiednio zabezpieczone nowymi opakowaniami bezkwasowymi.
W dniu 31 lipca 2016 r. podczas uroczystej sesji Rady m.st. Warszawy, zwołanej z okazji Dnia Pamięci Warszawy, pierwszy Dyrektor Muzeum Harcerstwa dh. hm. Andrzej Borodzik oraz Wicedyrektor hm. Anna Radziejowska-Hilchen odebrali przyznaną Muzeum Harcerstwa Nagrodę m.st. Warszawy statuetkę Syrenę Warszawy. Nagrodę wręczyła Przewodnicząca Rady m.st. Warszawy Pani Ewa Malinowska-Grupińska. Muzeum Harcerstwa zostało docenione za swoją działalność mającą na celu m.in.: trwałą ochronę dóbr kultury związanych z historią polskiego harcerstwa i skautingu, informowanie o wartościach i treściach gromadzonych zbiorów, upowszechnianie podstawowych wartości harcerstwa i harcerskiej myśli pedagogicznej oraz kształtowanie wartości poznawczych.Muzeum Harcerstwa laureatem Nagrody m.st. Warszawy
Nasi drodzy Wolontariusze, Muzeum Harcerstwa dziękuje Wam z całego serca, bez wkładu waszej pracy i czasu ten sukces niebyły możliwy!
https://muzeumharcerstwa.pl/component/k2/itemlist/category/2-aktualnosci?start=124#sigProIddaca13bb41
18.06.2016r. odeszła na wieczną wartę Druhna Katarzyna Mateja z domu Kawurek członkini konspiracyjnej drużyny harcerskiej "Mury" działającej KL Ravensbruck, wspaniały Człowiek, do końca wierna harcerskim ideałom, dla której hasło Bóg - Honor - Ojczyzna było drogowskazem życia. Hasło to przez lata wskazywała kolejnym pokoleniom młodzieży nie tylko harcerskiej.
Honorowy Obywatel Rudy Śląskiej.
Druhna Kasia pozostanie na zawsze w naszej życzliwej pamięci
Instruktorzy i Wolontariusze Muzeum Harcerstwa
Wspomnienie o Mamie
Katarzyna urodziła się w znamiennym 1920 roku,w odradzającej się po latach niewoli Polsce. Jej pokolenie zwano pokoleniem Kolumbów. Tatuś Kasi brał udział w powstaniach śląskich, przez pół roku był internowany w Cotbus. Po podziale Górnego Śląska w 1922 roku, rodzina Kawurek przeprowadza się z Kędzierzyna do polskiego Radzionkowa. W szkole Kasia wstępuje do harcerstwa. 15- letnia Katarzyna zostaje drużynową i przeszkoloną sanitariuszką. Na wypadek wojny przydzielona jest do XI pułku piechoty stacjonującego w Tarnowskich Górach.
18-letnia Kasia z serdeczną przyjaciółką Marysią pracuje w magistracie w Tarnowskich Górach. Za pierwszą wypłatę kupuje rower, który odegra w jej młodym życiu ważną rolę.
Po otrzymaniu powołania, 3 września 1939 r. zostawia list rodzinie i mknie na rowerze,aby zdążyć do XI pułku. Niestety powołanie dotarło zbyt późno... Postanawia więc wyruszyć na obronę Warszawy.